ဆံုေတြ႔ပတ္သတ္ၾကတယ္ဆိုတာလည္း
ကံဇာတ္ဆရာက အခြင့္ေပးသေလာက္ေပါ့
ေရစက္အဟုန္ ပါရံုေလာက္ေပါ့ ။
ခဏတာ အေတြ႔မွာ
သာတယ္ နာတယ္
ျဖဴတယ္ မည္းတယ္လည္း
မတြက္လိုေတာ့ ။
ကိုယ္ပခံုးတစ္ဖက္မွ်ေပးလို႔ေတာင္
သူ လက္တစ္ဖက္ျပန္မကမ္းႏိုင္တဲ့သူအတြက္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတဲ့စကားဟာ
နာက်င္ျခင္းဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ပဲ ထြက္မွာ ။
ယူဖို႔ ေပးခဲ့ၾကတာမွ မဟုတ္တာပဲ ။
ခ်ိဳသင္းေအးျမတဲ့ ေမတၱာရနံ ့ကို
အတၱထူေျပာသူတို႔ မ႐ွဴ႐ိႈက္ႏိုင္သလို
သာယာညႇင္းေပ်ာင္းတဲ့
ခ်စ္ျခင္းအသံကိုလည္း
ႏွလံုးသားေပက်ံသူတို႔
မၾကားႏိုင္ေလာက္ပါဘူး ။
ကိုယ့္႐ွင္သန္မႈေလး
လင္းရီ ျဖဴလႊေနဖို႔ပဲ လိုရင္းမဟုတ္လား ။
တန္ျပန္မီးေရာင္ေတြကို အသာေမ့ၿပီး
စိတ္အတြင္းသား အၾကည္ဓာတ္ေလးကိုပဲ
ရတန္သေရြ ့ပ်ိဳးယူၾကတာေပါ့ ။
______အ႐ွင္ဝိစိတၱ
No comments:
Post a Comment